نسل «زد» علیه قدرت

صدای فریادها خیابان‌های کاتماندو را پر کرده بود؛ دانش‌آموزانی با یونیفورم مدرسه و جوانانی با پلاکاردهایی علیه فساد، به‌ سوی پارلمان می‌دویدند. در خانه‌های قدرت، سیاست‌مداران سالخورده و خانواده‌هایشان از پشت دیوارهای بلند نظاره می‌کردند، غافل از اینکه شکاف نسلی در حال انفجار است. خیزش اخیر نپال با ممنوعیت شبکه‌های اجتماعی آغاز شد، اما به‌سرعت به موجی علیه فساد و امتیازات سیاسی بدل شد.

شرق: صدای فریادها خیابان‌های کاتماندو را پر کرده بود؛ دانش‌آموزانی با یونیفورم مدرسه و جوانانی با پلاکاردهایی علیه فساد، به‌ سوی پارلمان می‌دویدند. در خانه‌های قدرت، سیاست‌مداران سالخورده و خانواده‌هایشان از پشت دیوارهای بلند نظاره می‌کردند، غافل از اینکه شکاف نسلی در حال انفجار است. خیزش اخیر نپال با ممنوعیت شبکه‌های اجتماعی آغاز شد، اما به‌سرعت به موجی علیه فساد و امتیازات سیاسی بدل شد. تصاویری که از زندگی تجملی فرزندان سیاست‌مداران در فضای مجازی پخش شد، خشم جوانانی را شعله‌ور کرد که آینده‌شان را در سایه بیکاری و مهاجرت می‌دیدند. سوزاندن خانه یکی از وزیران در پوخارا و به آتش کشیدن هتل پنج‌ستاره در پایتخت، نماد خشمی بود که سال‌ها در زیر پوست جامعه جمع شده بود. سال 2008 حکومت سلطنتی در نپال جای خود را به یک حکومت مائوئیستی-‌کمونیستی داد و این آغاز فاجعه بود. سامپ پائودل، برنامه‌نویس ۲۲‌ساله، در جریان تظاهرات با پلاکاردی دست‌ساز حضور یافت که تصویر «شارما اُلی‌»، نخست‌وزیر پیشین‌‌ را در حال بلعیدن بسته‌های پول نشان می‌داد. او می‌گفت: «یک طرف بچه‌های مقامات‌ هستند که فسادشان را به رخ می‌کشند‌ و طرف دیگر جوانانی که مجبورند برای تحصیل و کار وطن را ترک کنند‌». این شکاف اجتماعی-نسلی، همان محرکی است که نپال را به آخرین قربانی چرخه سقوط رهبران سالخورده در جنوب آسیا بدل کرد.

الگوی تکراری؛ از کلمبو تا داکا