باز حسن نیت تهران، باز زیاده‌خواهی غرب
بر اساس جزئیاتی که لارنس نورمن منتشر کرد، ایران حاضر بود با آمریکا دیدار کند، ولو به شکل غیرمستقیم، به شرط آنکه واشنگتن تضمین دهد هیچ حمله‌ای علیه تاسیسات هسته‌ای ایران انجام نخواهد شد. در مقابل، سه کشور اروپایی باید متعهد می‌شدند فرآیند اسنپ‌بک یا همان بازگرداندن قطعنامه‌های شورای امنیت را به تعویق بیندازند یا به‌کلی کنار بگذارند. در این میان، ایران هم ذخایر ۶۰ درصدی اورانیوم غنی‌شده خود را یا رقیق می‌کرد یا نابود می‌ساخت تا فضای مذاکرات نهایی بر سر توافقی جامع فراهم شود؛ توافقی که دیگر در آن هیچ‌گونه اهرم فشار تحریمی علیه ایران باقی نمی‌ماند و شورای امنیت نیز قطعنامه ۲۲۳۱ را لغو می‌کرد. از نگاه تهران، این طرح می‌توانست همزمان بحران بازگشت تحریم‌ها را خنثی کند و هم راهی برای گفت‌وگوهای سازنده بگشاید.
در واپسین روزهای منتهی به بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، تهران باز هم در یک حسن نیت دیگر، علاوه بر امضای سند قاهره و آغاز فصل جدید از همکاری‌های مشترک با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به‌رغم حملات و تجاوزات اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای، در جریان تماس تلفنی عباس عراقچی وزیر امور خارجه با مقامات اروپایی از خود انعطاف بیشتری نشان داد و پیشنهادات جدیدی را طرح نمود. اما به نظر می‌رسد اروپا کماکان با قرائت سیاسی و امنیتی به دنبال زیاده‌خواهی است و تقریبا قطعی شده است که تروئیکا و اتحادیه عملا به عنوان مهره‌های شطرنج واشنگتن و تل‌آویو عمل می‌کنند.
در دل این تحولات، پیشنهاد عباس عراقچی که به روایت خبرنگار وال‌استریت ژورنال شامل چند تعهد متقابل میان ایران، آمریکا و اروپا بود، در مرکز توجه قرار گرفت. بر اساس جزئیاتی که لارنس نورمن منتشر کرد، ایران حاضر بود با آمریکا دیدار کند، ولو به شکل غیرمستقیم، به شرط آنکه واشنگتن تضمین دهد هیچ حمله‌ای علیه تاسیسات هسته‌ای ایران انجام نخواهد شد.
