زارع، پادشاه سنگین وزن جهان؛ تاریخ‌سازی با طلا زارع در زاگرب با طلا و احترام به پرچم ایران
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، ماجرا از جایی شروع شد که صندلی تیم ملی در سنگین‌وزن تنها یک صاحب داشت؛ یا امیررضا معصومی یا امیرحسین زارع. دو غول جوان و پرقدرت کشتی آزاد ایران در مسابقه‌ای سرنوشت‌ساز مقابل هم قرار گرفتند تا نماینده کشور در قهرمانی جهان زاگرب مشخص شود. سالن انتخابی پر از هیجان و استرس بود و هر دو کشتی‌گیر با انگیزه‌ای وصف‌ناشدنی روی تشک آمدند. اما در نهایت زارع بود که با تجربه و قدرت قهرمانی توانست حریف را مغلوب کند و بلیت نهایی سفر به زاگرب را به دست آورد. این شروع مسیری بود که در انتها به طلا ختم شد.
زارع با رسیدن به ترکیب تیم ملی، تمام تمرکزش را روی بازگشت به سکوی نخست جهان گذاشت. او در اردو‌های فشرده و شب‌های طولانی تمرین، لحظه‌ای از رویاهایش فاصله نگرفت. مربیان می‌دانستند که او نه‌تنها مدعی، بلکه قهرمانی آماده برای تاریخ‌سازی است. صدای وزنه‌ها، عرق جاری از تمرینات و تشویق هم‌تیمی‌ها همه به او نیرو می‌داد تا در زاگرب نمایش متفاوتی داشته باشد.
در رقابت‌های جهانی، زارع با پیشروی مقتدرانه در هر مبارزه، نگاه‌ها را به خود جلب کرد. او ابتدا با نتیجه ۱۱-۰ مقابل اسمیت از پورتوریکو پیروز شد و در دور دوم با پیروزی ۱۰-۰ مقابل سولومون ماناشویلی از گرجستان، به مرحله نیمه‌نهایی رسید. در این مرحله، زارع با نتیجه ۷-۳ از سد شامیل شریف‌اف از بحرین گذشت و به فینال رسید.
در فینال، زارع با گئورگی مشویلدیشویلی از آذربایجان روبه‌رو شد. سرعت و دقت او چنان بود که مشویلدیشویلی راهی برای نفس کشیدن نداشت. سوت پایان که به صدا درآمد، تابلو نتیجه ۵ بر ۰ به نفع زارع را نشان می‌داد و او سومین طلای جهانی‌اش را به گردن آویخت.
احترام نظامی به پرچم مقدس ایران پس از کسب مدال طلا
اما اوج ماجرا پس از مسابقه رقم خورد. زارع، پس از قهرمانی و در حالی که تمام نگاه‌ها به او دوخته شده بود، به سمت پرچم ایران رفت. او روی یک زانو نشست، دست راستش را به پیشانی برد و به پرچم کشورش احترام نظامی گذاشت. این حرکت تنها یک ادای احترام ساده نبود، بلکه در اوج قهرمانی، در لحظه‌ای که دنیا او را تماشا می‌کرد، زارع قهرمان احساسات ملی شد.
قصه زاگرب برای کشتی ایران تنها با یک مدال طلا به پایان نرسید؛ بلکه با صحنه‌ای جاودانه ادامه یافت که در تاریخ ورزش ایران ماندگار خواهد شد. نشان داد قهرمانی تنها در امتیازات و سکو‌ها خلاصه نمی‌شود، بلکه در احترام به ارزش‌ها و اعتقاد به وطن معنا پیدا می‌کند.
